Hoeveel tijdwinst leveren de technologieën van de smart city op in het dagelijkse leven? Op basis van dit criterium inzake levenskwaliteit maakte het instituut Juniper voor de onderneming Intel een nieuwe rangschikking van de slimme steden in de wereld op. Resultaat: wie in een smart city woont, wint elk jaar 15 dagen aan vrije tijd!
Voor zijn studie «Smart Cities – What’s in it for citizens» geeft het instituut Juniper de slimme stad een definitie die steunt op de inbreng van de technologie in vier domeinen die heel dicht bij het dagelijkse leven staan: «Een smart city is een stedelijk ecosysteem dat de nadruk legt op het gebruik van digitale technologie, het delen van kennis en op samenhang gerichte processen, die de burger voordelen opleveren op het vlak van mobiliteit, openbare veiligheid, gezondheid en productiviteit.»
Een tijdwinst van 15 dagen per jaar
In een slimme stad wonen zou ons dus een tijdwinst van 15 dagen per jaar kunnen opleveren. De studie van Juniper geeft enkele voorbeelden van tijdbesparing:
- Mobiliteit: 60 uren winst door de invoering van slimme verkeersbeheersystemen, zoals het op mekaar afstemmen van verkeerslichten of het openstellen van open data platforms voor het kiezen van de beste reisweg met het openbaar vervoer;
- Veiligheid: 35 uren winst dankzij voorspellende politiesoftware die steunt op «machine learning»-technologieën en op een betere coördinatie van het verkeer bij een interventie van de veiligheids- of hulpdiensten op het terrein;
- Productiviteit: 21 uren winst door een betere wisselwerking tussen publiek en administratie;
- Gezondheid: 9 uren winst door het uitrollen van applicaties voor telegeneeskunde of door verbetering van voorafgaande diagnoses of van de administratieve gezondheidsdiensten met behulp van van technologie.
Rangschikking van 20 smart cities in de wereld
De vier criteria van de Juniper-studie dienden om een selectie van steden te scheiden met het oog op het opstellen van een top 20 van smart cities wereldwijd. De stadstaat Singapore prijkt bovenaan, gevolgd door Londen en New York.
De studie benadrukt dat de smart cities in Azië en op het Indische subcontinent heel performant en snel hun smart city-strategie ten uitvoer leggen, onder meer door de ruime nationale steun waarop ze kunnen rekenen en een benadering die hoofdzakelijk «top-down» is, wat betekent dat de beslissingen op het hoogste regeringsniveau worden genomen en vervolgens in de praktijk worden omgezet.
De smart cities van Noord-Amerika en West-Europa onderscheiden zich dan weer door de transparante en open tenuitvoerlegging van hun strategie: «Deze steden gaan actief op zoek naar de deskundigheid van een ruime groep van spelers, waaronder derde entiteiten en de burgers zelf.»
